Gewone pad

Beschrijving

De gewone pad, hoewel niet direct moeders mooiste, is een van de meest voorkomende amfibieënsoorten. In tegenstelling tot de kikker heeft hij geen kwaakblaas maar kan hij toch een piepend geluid produceren, de mannetjes tenminste. De huid van de pad bevat gifklieren, die produceren een bufococktail die zo giftig is als strychnine en 20 x zo gevaarlijk als cyanide. Doordat het gif in heel beperkte mate aanwezig is, is het ongevaarlijk voor de mens. Het is wel de reden dat sommige paddeneters stukken van het dier laten liggen.

Biodiversiteit

De pad komt op alle bodemsoorten voor, hij stelt weinig eisen aan zijn woonplaats. Eileg en uitwendige bevruchting gebeuren in het water. Al tijdens de trek zoeken de mannetjes de vrouwtjes op, ze springen op haar rug en klampen zich met speciale borstels stevig aan haar vast. Een pad durft al eens een seksegenoot te bespringen. Die laat dan een verschrikte gil zodat hij gauw loslaat om zijn geluk elders te beproeven. De eitjes worden in dubbele snoeren van wel zo’n 4 m lang en 6000 eitjes afgezet. Padden leven van wormen, spinnen, insecten en naaktslakken. Drinken doen ze niet, het water wordt opgenomen via de huid.

Bedreiging

Padden overwinteren onder de grond, onder bladerhopen e.d. Belangrijk voor het op gang komen van de voortplantingstrek zijn de temperatuur en de vochtigheid. Ze trekken elk jaar terug naar hun geboorteplaats, er is geen duidelijkheid over hoe ze er telkens in slagen om dat klaar te spelen. Tijdens de paddentrek worden jaarlijks duizenden padden doodgereden bij het oversteken van de wegen. Vooral de mannetjes die op de weg soms lange tijd zitten te wachten op een vrouwtje sterven veelal onder de wielen van de voorbijrijdende auto’s.

Wist je dat?

De ogen van de pad zijn aan de zijkant van de kop geplaatst waardoor het zicht naar achter en naar voor zeer beperkt is. Hierdoor zijn ze wel aangepast aan op het land leven en het eten van prooien die op de grond leven. De pad vangt alleen bewegende prooien waarbij hij zijn hoofd veel beweegt.

De vlieg Lucilia bufonivora parasiteert op de gewone pad, de maden ontwikkelen zich in de neusholten van de pad en vreten zich verder in de kop van de pad! Geen fraai zicht als je een dergelijk exemplaar vindt!
 

Meer weten?

Wil je graag meer weten over de gewone pad, klik dan hier. Wil je graag meer weten over amfibieën in het algemeen surf dan naar de site van de Hylawerkgroep Vlaanderen.

Tip

Ongetwijfeld is er in jouw buurt wel een vereniging actief rond het overzetten van amfibieën. Op deze website kan je zien hoe lokale vrijwilligers het probleem aanpakken.

© foto: Bart Vancoppenolle